İçerde rüzgâr var ve sen çok güzelsin
İçimdesin hasretin kor gibi büyümekte
Hem düşünsene sene devrilmiş
Gözlerim hala gözlerini hesap etmekte
Omuzlarından dünyaya asmışlar seni
Yerin çekimi endamın ve Adımların
sahi adımların Bir işe giderken mi
yoksa bir sokağı dönüşünde mi
Yürürken saçlarından dert dökülürdü
neden bu kadar sert basar ki adımların
Yürürken her yanıyla yürüyen kadın
Sahi omuzların diyordum
Belkide anotomik başarı değil sonuç
Sanki sırtlamış gibisin sırtına
Dünya kadar sevda yükünü
Bir çocuk bir kardeş bir adam
Bir gün omuzbaşlarına şiir yazılsa
Yeryüzünün dertleri okunurdu
Evet omuzların diyordum
Sadece uzuvdan ibaret değil sonuç
Bir kolu taşıyor kökünden
Sanki el değmemiş elleri barındıran
Dokunmamış gibisin hiç karanlığa
Sevgi ellerinde büyür omuzlarına yüklenir senin
Bir gün omuzbaşlarına şiir yazılsa
Sevdanın hikayesi okunurdu
Şimdi omuzların diyordum
Sadece tenden ibaret değil sonuç
Gözyaşı karışığı ve insan salyası
Bitanelikten biganeliğe yürüyen
Dudağında iz tutmuş çocuksu kaygı
Hiç sevişmemiş gibisin konuşurken
Bir gün omuzbaşlarına şiir yazılsa
Yaşamak oynaşı okunurdu
Öyle omuzların diyordum
Sadece iki ben ve candan ibaret değil
Dünya omuzlarında dönüyor kadın
Eldeki oklava çekilen tetikten kıymetlidir.
İleri geri Her hamurun açılışında
Belki de Yeni ülkeler kuruluyordur
Birgün omuzbaşlarına şiir yazılsa
Mülteci yasaları okunurdu
Ve ben Birgün omuz başlarına şiir yazacağım
