Özlemler sonbahara benzer. İnsanlar özler ama yüreklerinde hep serin rüzgârlar eser.
Mevsimlerin en güzeli hangisi deseler ben son bahar derim. Biraz hasret kokusu vardır, azıcık gözyaşı eh yarım kalmışlıkları da hesaba katarsak yaz günleri bitmiştir yüreğimizde. Önümüz uzun bir kış mevsimi.
Bir hazan mevsimi de diyebiliriz. Ayrılığın, aşkın, özlemin, nostaljinin, gözyaşının, hatıraların mevsimi. Havalar yavaş yavaş serinlemeye başlar. Usul usul sert rüzgârların esme vaktidir artık. Sararan yapraklar cadde ve sokaklarda eşsiz tablolar oluşturmaya hazırdır bile. Fincanlarda kokusuyla büyüleyen kahveler, gri bulutların ardında bir görülüp bir kaybolan nazlı güneş, göçmen kuşların ülkeyi terk edişleri, uykuya dalmaya hazırlanan tabiat, Eylül’e dair şiirler, mısralar, can alıcı cümleler, kıyafetlerin üzerine atılan ince şallar ve gelsin mevsim yağmurları.
Sonbahar klasik bir müziktir. O çalmaya başlayınca yer çekimi susar. Sonbahar dürüsttür. İkiyüzlü yanlarıyla bizleri şaşırtmaz. İlkbahar misali aldatıcı değildir renkleri. İnsana yaşamın karanlık yüzünü, trajediyi, hüznü, acıyı, ayrılığı yok oluşu sararışı bir bir gösterir. Ruhumuz ve kalbimiz işgal görmüş bir ülke gibidir. Yapılan mücadeleler, geçmişe dönük uzun yolculuklar hüzün tadında tebessüm bırakan güzel hatıralar… Ara sıra ziyaretimize gelerek içimizi yoklayacak garip düşünceleri es geçmeyelim bu mevsim geçişlerinde. Bazen güngörmüşçesine açacağımız muhakkak. Birkaç fotoğrafımızı çekip renkli mahalle ve sokaklarımızda heyecanla gezmek isteyenler olacaktır çıkmaz sokaklarımızı hesaba katmadan. Ama bu ziyaretler biter, etraf sakinleşir, yağmurlar başlar. Hava durumunu sorarsanız o hep sağanak.
Sonra uzun geceler saklandığı yerden çıkıverir bir anda. Bu mevsimde en çok demli çaya ve sohbetiyle içimizi ısıtacak dostlara ihtiyaç duyar insan. Zevkle okunacak kitaplar da cabası. Uzun gecelerin vazgeçilmezidir onlar. Bazı sayfalarda ve satır aralarında belli belirsi izler bırakacağımız muhakkak.
İlkokullarda çoktan mevsim şeridi yerini almaya başlar. Evlerde hummalı bir şekilde kışlık erzak hazırlıkları başlamıştır. Turşular, konserveler, kurutmalar… Sonra hanımların tüm şehri saran bahar temizlikleri. Mağazalarda bedava dağıtır gibi bir algı oluşturan satıcıların sözde indirim günleriyle yaşadığı yoğunluklar. Lastik değiştirme telaşında olan sürücülerin oluşturduğu o uzun kuyruklar, saklandıkları yerlerden bir heves çıkardığımız kışlık giysilerimiz, gel bi seni de deniyeyim tadında kazaklarımızla hasret gidermeler. “Kışlık ya ondan kaba gösterdi yoksa hiç kilo almadım” diye iç dünyamızda çekilen isyan bayrakları. Sobanın modernleşmeye yenik düşmesiyle yerini bıraktığı doğal gaz kombilerinde temizlik çalışmaları. “Kış geliyor faturalar iki katına çıkacak hanım bazı odaları kapatalım” diye bütçesini düşünen aile reisleri, Çizme ve montlarımızla özlem giderme çabalarımız. Annemizin dışarı çıkarken şemsiye almamız için bize sürekli telkinde bulunması “kim taşıyacak şimdi bu şemsiyeyi” sızlanmalarımızla kendi kendimize içimizden konuşmalarımız, uyarıları geçiştirme çabaları derken, sonuçta annemizin zaferi.
Bir de romantizmi doruklarında yaşamak isteyenlere bulunmaz bir fırsat eşitliği sunar. Şömine başında yağmurdan sırılsıklam olmuşken sıcacık düşler kurmak isteriz. Ateşi bedenimizi ısıtırken yüreğimizi birlikte ısıtır sanki. Verdiği o eşsiz huzur paha biçilmezdir. Hele de bazı şarkılarda takılı kalmışsak gelsin hatırlar. İçimizden hep sanat müziği dinlemek geçer ama biz alaturka ve halk müziğinin kalıplarına modern müziği monte ederek dinleriz takılı kalmış şarkıları. Bu fırsatı iyi değerlendirmek bizim elimizde. Algıda seçicilik önemli tabi. Şarkılar ve yağmurlar olur da sanat eserine dönüşen tabiat olmaz mı!!! Nice sanatçılara ilham kaynağı olurken görülmeye değer harika eserler çıkarırlar ortaya.
Sonbahar böyledir işte.
O şarkı çalmaya başlayınca yer çekimi susar.
Sıcacık demli bir çay, okunası kitaplar ve yürekleri yakan bir aşk ile sizi kış mevsimine çok iyi hazırlar.
Meltem ATAŞ
Diyanet – Sen Kadın Komisyonu Başkanı
