YAZILMAYAN ŞİİR

İçerde rüzgâr var ve sen çok güzelsin

İçimdesin hasretin kor gibi büyümekte

Hem düşünsene sene devrilmiş

Gözlerim hala gözlerini hesap etmekte

Omuzlarından dünyaya asmışlar seni

Yerin çekimi endamın ve Adımların

sahi adımların Bir işe giderken mi

yoksa bir sokağı dönüşünde mi

Yürürken saçlarından dert dökülürdü

neden bu kadar sert basar ki adımların

Yürürken her yanıyla yürüyen kadın

Sahi omuzların diyordum

Belkide anotomik başarı değil sonuç

Sanki sırtlamış gibisin sırtına

Dünya kadar sevda yükünü

Bir çocuk bir kardeş bir adam

Bir gün omuzbaşlarına şiir yazılsa

Yeryüzünün dertleri okunurdu

Evet omuzların diyordum

Sadece uzuvdan ibaret değil sonuç

Bir kolu taşıyor kökünden

Sanki el değmemiş elleri barındıran

Dokunmamış gibisin hiç karanlığa

Sevgi ellerinde büyür omuzlarına yüklenir senin

Bir gün omuzbaşlarına şiir yazılsa

Sevdanın hikayesi okunurdu

Şimdi omuzların diyordum

Sadece tenden ibaret değil sonuç

Gözyaşı karışığı ve insan salyası

Bitanelikten biganeliğe yürüyen

Dudağında iz tutmuş çocuksu kaygı

Hiç sevişmemiş gibisin konuşurken

Bir gün omuzbaşlarına şiir yazılsa

Yaşamak oynaşı okunurdu

Öyle omuzların diyordum

Sadece iki ben ve candan ibaret değil

Dünya omuzlarında dönüyor kadın

Eldeki oklava çekilen tetikten kıymetlidir.

İleri geri Her hamurun açılışında

Belki de Yeni ülkeler kuruluyordur

Birgün omuzbaşlarına şiir yazılsa

Mülteci yasaları okunurdu

Ve ben Birgün omuz başlarına şiir yazacağım